Sanskrit jest starożytnym i klasycznym językiem Indii, w których skompilowano pierwszą książkę światowej Rivvedi. Vedas są datowane przez różnych uczenników z 6500 B.C. do 1500 B.C. Język Sanskrytu musiał ewoluować do jego ekspresyjnej zdolności przed tym. Przypuszczano, że język stosowany w Vedach był powszechny w postaci różnych dialektów. Było w pewnym stopniu różni się od obecnego sanskrytu. Jest nazywany jako wedyjski sanskryt. Każda Veda miała swoją księgę gramatyki znanej jako Pratishakhya. Pratishakhyas wyjaśnili formy słów i innych punktów gramatycznych. Później rozwinęło się tak wiele szkół gramatycznych. W tym okresie rozległej literatury - Brahmana-Granthas, Aranyaki, Upaniszady i Vedangas, które mogły istnieć jako literatura wedyjska napisana w Vedic Sanskrit.
Panini (500 BC) był świetnym punktem orientacyjnym w rozwoju języka sanskrytu. On, zwężający się około dziesięciu szkół gramatycznych powszechnych podczas jego czasu napisał Mistrz Gramatyki o imieniu Ashtadhyayi, który służył jako latarnia na późniejszy okres. Literacka sanskryta i mowa sanskryta oboje podążali za systemem języka Panini. Dziś poprawność języka Sanskrytu jest testowany na tematu panini Ashtadhyayee.
Sanskrit przypomina się do Indo - Aryjska lub Indo Germański Rodzina języków, które obejmuje greckie, łacińskie i inne podobne Języki. William Jones, który był już zaznajomiony z greckim i łaciny, gdy wchodzi w kontakt z Sanskryciem, zauważył, że Sanskryt jest bardziej doskonały niż grecki, bardziej obfity niż łaciński i bardziej wyrafinowany niż też. Powiedział - "Sanskrit jest wspaniałym językiem". Warto zauważyć, że choć starożytne i klasyczne, Sanskrit jest nadal wykorzystywany jako średniej ekspresji przez naukowców w całym Indiach i gdzieś w innych częściach świata np. Ameryka i Niemcy. Sanskrit jest wliczony w listę nowoczesnych języków indyjskich w ósmym harmonogramie Konstytucji Indii.